ഒരികല്‍ കൂടി വിളിച്ചുകൊള്ളട്ടെ എന്‍റെ ആമിയെന്നു

ഒരികല്‍ കൂടി വിളിച്ചുകൊള്ളട്ടെ എന്‍റെ ആമിയെന്നു
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>

സമൃതിയില്‍ ഉണരും നിന്‍ മുഖം
എന്നുമെന്റെ മനധാരിയില്‍ ...

ആദ്രമിഴികളില്‍ മിന്നും പ്രണയവും
ഹൃദയത്തില്‍ നിറയുന്ന സ്നേഹവും
തൂലികയില്‍ വിടരുന്ന നനീര്‍മാതളപൂക്കളായി

ഹൃദയ കൈമാറ്റത്തിനൊരു കരാര്‍പത്രവും
വേണ്ടെന്നു നിന്നിലുടറിഞ്ഞു ഞാൻ

നിന്‍റെ സ്നേഹം കവര്‍ന്നവര്‍
തെറ്റിദ്ധാരണകളുടെ മുഖപടം
അണിഞ്ഞു മറഞ്ഞതല്ലോ.

ഹൃദയത്തില്‍ സ്നേഹത്തിന്‍റെ മഹാസമുദ്രം
വഹിച്ചു പറന്നകന്നൊരു
പഞ്ചവര്‍ണ്ണക്കിളി.... നിന്നെ
ഞാന്‍ ഒരിക്കൽ കൂടി വിളിയ്ക്കുന്നു

എന്റെ പ്രിയപ്പെട്ട ആമിയെന്നു.......

എന്റെ ഹൃദയത്തുടുപ്പുകള്‍
സ്നേഹത്തിന്‍റെ മറുവാക്കുകളായി
മാറുമ്പോഴും ..
അപൂര്‍ണ്ണതയില്‍ തന്നെ നിലകൊള്ളുന്നു.

അപൂര്‍ണ്ണമായ വരികളില്‍ നീ
നിന്‍റെ ഹൃദയം ചേര്‍ത്തു വെക്കുമ്പോള്‍
നക്ഷത്രങ്ങള്‍ പോലെ തിളങ്ങുന്നു.

മാതളയല്ലികള്‍ പോലെ തുടുത്ത
നിന്‍റെ കവിള്‍ത്തടം തലോടി
പാറി വരുന്ന കാറ്റിനോടെന്നും
എനിക്ക് അസൂയായിരുന്നു.

അറിയാതെ പോയ അനുരാഗത്തിന്‍
നാമ്പുകള്‍ തേടിയലയുന്ന മനസ്സേ.
ഒരിയ്ക്കലും പരിഭവിയ്ക്കരുതെ നീ
ഇരുണ്ടമുറിയില്‍ വെള്ളതുണിയില്‍ മൂടി
ഞാന്‍ ഉറങ്ങുമ്പോള്‍ ...
നീ ഉറങ്ങാതെ ഞാന്‍ ഉറങ്ങിപ്പോയതിന്

അലിയുന്ന മനസ്സെ
അറിയുന്നു നിന്‍റെ സ്നേഹം
അകലങ്ങള്‍ തീര്‍ത്താലും
അറിയാതെ അടുക്കുന്നു ഹൃദയങ്ങള്‍

കാലം നമ്മെ ബന്ധിച്ചാലും,
ബന്ധങ്ങളെ ഭേദിച്ചു പായുന്നു
നാം ബാല്യത്തിലേക്ക്

സൂര്യനായി അങ്ങു അകലെ
നീ ഉദിച്ചാലും
പൊന്‍കിരണങ്ങള്‍ വിരിയുന്നതോ
എന്‍റെ ഹൃദയത്തിലും

അതില്‍ അലിയുവാന്‍ മോഹിക്കുന്നു
ഞാനും ....!!!