എന്‍റെ കലാലയത്തിന്റെ ഗയിറ്റ്‌ കടന്നു ചെന്നപ്പോള്‍ , ആദ്യം ഞാന്‍ തിരഞ്ഞത് , ആ ഗുല്‍മോഹര്‍ മരമായിരുന്നു ,എത്രയോ പ്രണയത്തിനും , സൌഹ്രദത്തിനും സാക്ഷിയായി ഇന്നും നിലകൊള്ളുന്നത്‌ കണ്ടു അത്ഭുതപെട്ട് ,അവള്‍ ഇന്നും സൌന്ദര്യത്തിനു ഒരു കോട്ടവും തട്ടാതെ അതിവസുന്ദരിയായി പൂക്കളും വിടര്‍ത്തി നിലകൊള്ളുന്നു.
എനിക്കായി അവള്‍ പൂമെത്ത ഒരുക്കി , ഞാന്‍ പതുകെ അതില്‍മേലിരുന്ന് വിരലുക്കള്‍ ഓടിക്കുവേ ,കഴിഞ്ഞ കാലത്തേക്ക് പറന്നുപോയി .ഈ തണലില്‍ ഇവള്‍ എനിക്കയേകിയ കുളിര്‍ കാറ്റില്‍ പതിഞ്ഞ സ്വരത്തില്‍ എന്‍റെ കാതില്‍ ഓതിയ പ്രണയ അഭ്യര്‍ത്ഥന, തമാശായി എടുത്തു , അവനെ കളിയാക്കി ,ഇന്ന് അവന്‍ എവിടെയാകും , എന്നെ ഓര്‍ക്കുന്നുവോ , അതോ ജീവിതഭാരവും ചുമലിലേന്തി , കുടുംബത്തിന്‍റെ നിത്യചിലവിനായി നെട്ടോട്ടം ഓടുകെയായിരിക്കും , അതോ ഏതെങ്കിലും ശീതികരിച്ച മുറിയിലിരുന്നു കണക്കുകള്‍ കൂട്ടുകെയും കുറക്കുകയുമകാം ..
ഞാന്‍ എന്‍റെ ഗുല്‍മോഹര്‍ പൂകളോട് കുറച്ചു കിന്നാരം പറഞ്ഞു.യാത്ര പറഞ്ഞു പിരിഞ്ഞപ്പോള്‍ ഒരു തുള്ളി കണ്ണുനീര്‍ തുള്ളി പോടിഞ്ഞവോ ...