ജീവിതത്തിനും
മരണത്തിനും ഇടയിലുള്ള ദൂരം അജ്ഞാതം. എപ്പോള്‍ നിന്നു പോകും എന്ന് അറിയാതെ
നെഞ്ചിടുപ്പും പേറി ഒരു ചക്രം പോലെ ഉരണ്ടു കൊണ്ടിരിക്കുന്നു ജീവിതം.
പൂവിതള്‍ പോലെ കോഴിയും ഓരോ ദിനവും. പെട്ടന്ന് ഒരു ശൂന്യമാക്കി പോകുമ്പോള്‍ ,
ചിലരുടെയെങ്കിലും മനസ്സില്‍ ഒരു വിങ്ങലുണ്ടാകും, പിന്നീട് കാഴ്ചക്ക്
അപ്പുറമായിരിക്കും ഞാന്‍ , പതുകെ പതുകെ ഞാന്‍ ഇല്ലാതെയാകും ഓരോ മനസ്സിലും,
എങ്ങിലും എന്‍റെ ജീവിന്‍റെ അംശംപേറുന്നവര്‍ ആരെങ്കിലും, ആരും അറിയാതെ
ഉള്ളില്‍വിങ്ങലും പേറി നടക്കുന്നുണ്ടാകും, ഒരുമ്മിച്ചു കൂടും ആ ദിനവും
കാത്തു കേഴുന്നു നാഥനോട് "സ്വര്‍ഗ്ഗവാതല്‍ തുറന്നു തരണേ , ഒരുമ്മിച്ചു
കൂട്ടണേ ഞങ്ങളെ ആ ദിനത്തില്‍ ..
No comments:
Post a Comment